«Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται». Στην ανάγκη, ακόμα και οι θεοί υποχωρούν. Μια φράση, ιδανική για το σήμερα, που δηλώνει, πως όταν υπάρχει, σε μια δύσκολη κατάσταση μία μόνο διέξοδος και οι πιο ανυποχώρητοι αναγκάζονται να ακολουθήσουν.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής και ενεργειακής πλέον κρίσης, σε συνδυασμό με την όλο και πιο φανερή κλιματική αλλαγή, η παγκόσμια κοινότητα προσπαθεί να βρει λύσεις για την αντιμετώπισή τους. Η χώρα μας, αν και με κάποια καθυστέρηση σε σχέση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, άρχισε να προσπαθεί να συμβαδίσει με τις ανάγκες της εποχής.
Η ουσία της θερμομόνωσης, ενός κτιρίου, βρίσκεται στο να μηδενιστούν οι απώλειες ενέργειας, καθώς και να προστατευθεί το κτίριο από υγρασία και μούχλα στους εσωτερικούς χώρους. Κατά καιρούς, έχουν δοκιμαστεί διάφοροι τρόποι τοποθέτησης της μόνωσης στο κτήριο.
Αυτό που έχει επικρατήσει, είναι η τοποθέτηση της μόνωσης στην εξωτερική πλευρά του κτηρίου. Αυτό γιατί, σε αντίθεση με παλιότερες μεθόδους, καλύπτει εξολοκλήρου το κτήριο, χωρίς να αφήνει κενά, ώστε να μας ζεσταίνει η εξωτερική θερμοκρασία το καλοκαίρι, ή να δραπετεύσει η ζεστούλα του σπιτιού μας τον χειμώνα. Για παράδειγμα, παλιότερα, συνήθιζαν να τοποθετούν το μονωτικό υλικό , στο εσωτερικό των τοίχων. Έτσι, τα δοκάρια και οι κολόνες δημιουργούσαν θερμογεφυρες. Με απλά λόγια, διακοπές στη μόνωση, από της οποίες υπήρχε απώλεια ενέργειας. Από την άλλη, τοποθέτηση της μόνωσης στο εσωτερικό του κτηρίου, μπορεί μεν να αποκλείει την ενεργειακή απώλεια, αλλά έχει άλλα αρνητικά. Αρχικά μειώνει, σε κάποιο βαθμό και ανάλογα με το πάχος του μονωτικού, τον ωφέλιμο όγκο του σπιτιού. Επίσης, Αν και προστατεύει τον κατοικήσιμο χώρο, δεν προστατεύει τα δομικά στοιχεία. Ενώ τέλος, τα τούβλα, που είναι το συνηθέστερο υλικό χτισίματος, μπορούν, σε κάποιο βαθμό, να λειτουργήσουν τα ίδια σαν «αποθήκες» θερμότητας, που με τη σειρά τους την εκλύουν και έτσι βοηθάνε επίσης, έστω και το ελάχιστο στη θέρμανση του σπιτιού. Έτσι, βάζοντας τη μόνωση στο εσωτερικό του δωματίου, χάνουμε έστω και αυτήν την ελάχιστη βοήθεια στη θέρμανση.
Για την τοποθέτηση της θερμομόνωσης, αρχικά τοποθετείται στρώμα κόλλας, ειδική για θερμομόνωση. Από πάνω, τοποθετείται το θερμομονωτικό υλικό, το οποίο συγκρατείται τόσο με την κόλλα, όσο και με βύσματα. Στη συνέχεια, περνάμε με ακόμα μια στρώση της κόλλας και ειδικό δίχτυ για να αποφύγουμε τις ρηγματώσεις στους αρμούς ενώ σαν τελευταίο στρώμα, έχουμε σαν πιο απλή λύση, απλό σοβά και χρώμα, ενώ πλέον συνηθίζεται σοβάς, σε μορφή πάστας, ο οποίος μπορεί να γίνει κατά παραγγελία, αδιάβροχος, έγχρωμος, με χρώμα της επιλογής, μέσα από μια γκάμα χρωμάτων της κάθε εταιρίας, γλιτώνοντας έτσι και τη διαδικασία του βαψίματος.
Σαν μονωτικό υλικό, έχει πλέον επικρατήσει η εξηλασμένη πολυστερίνη. Το πιο «σφιχτό φελιζόλ» που η κάθε εταιρία έχει χρωματίσει με κάποια χρωστική. Αλλά σαν επιλογές, υπάρχουν και άλλες, που η κάθε μία ενδείκνυται για άλλες περιπτώσεις. Συγκεκριμένα, ο κανονισμός Ε.Ε. ορίζει για τα δημόσια κτήρια, ότι η μόνωση πρέπει να γίνεται με πετροβάμβακα, ενώ εξηλασμένη χρησιμοποιείται στα θεμέλια, για αντισεισμικούς λόγους.
Πλέον, η ύπαρξη θερμομόνωσης σε ένα κτήριο, είναι υποχρεωτική κατά την κατασκευή του, ενώ θα παίξει ρόλο και στην διαμόρφωση της τιμής κατά την πώληση ή ενοικίαση. Εκτός βέβαια από αυτό, το σημαντικότερο ίσως, είναι αυτό που προσφέρει στους ίδιους τους ένοικους της οικείας. Ένα πιο ευχάριστο περιβάλλον, τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι και όλα αυτά με περισσότερη «αγάπη» τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την τσέπη μας. Αυτό την καθιστά από τις πλέον επιτακτικές αναβαθμίσεις που θα κάνει κάποιος σε έναν χώρο, κατοικίας ή εργασίας, για ιδιωτική χρήση, ενοικίαση ή πώληση.